Wrocław,

piątek, 13 lutego 2015

Apel do władz m. Wrocławia: w sprawie niedziałającego systemu tramwai wodnych



Apel gazety
Szanowni Państwo
Radni Miasta Wrocław, Szanowny Pan Prezydent m. Wrocław

Tramwaj wodny w Tokio, cc wikimedia

dotyczy:
Tramwaje wodne. Apel do polityków miasta Wrocław

Szanowni Państwo,

Opisujemy temat tramwai wodnych. Jestem zszokowany tragicznym stanem tramwai wodnych w mieście Wrocław. Sieć jest nieczynna, mimo sporych przewozów  w przeszłości. Nie były nawet zintegrowane taryfowo z komunikacją miejską, a bilet na tramwaj wodny  był od zwykłego biletu komunikacji miejskiej.  Polityka władz miasta sprawiła że ten teoretycznie najszybszy środek transportu miejskiego (pasażerski katamaran HSS Stena rozpędza się do 110 km/h)- we Wrocławiu  był najwolniejszym i najdroższym... Czy to zasługa miejskiej polityki?
W wielu miastach jest to popularny środek komunikacji- we Wrocławiu jest on zupełnie nieistniejącym, marginalnym środkiem transportowym, mimo- dość dobrych warunków- sieci wodnej, oraz długiej historii kursowania tramwai wodnych w tym mieście.
Istnieje wiele przykładów miast, w której komunikacja wodna jest pełnoprawnym przewoźnikiem miejskim. 

Dlaczego- władze miasta we Wrocławiu nie dostrzegają sieci dróg wodnych zgodnie z naukami ekonomicznymi- tj. jako kolejnego elementu infrastruktury transportowej miasta, skuteczniejszego i tańszego niż drogi lądowe? W szeregu miast sieć kanałów wodnych jest przebudowywana, pogłębiana, powstają nowe przystanie, buduje się nowe szybkie śluzy lub szybkie podnośnie, odbudowuje się zniszczone lub ongiś zasypane kanały.

A może pora na bezpłatne tramwaje wodne? Dlaczego- nowoczesne statki, takie jak te z Tokio, nie miałyby stać się symbolem komunikacji tego miasta? Czy nie mogłyby kursować na trasie z centrum miasta do Politechniki?


Transport wodny - okazuje się coraz bardziej atrakcyjny w momencie gdy sieć drogowa i szynowa zapycha się ruchem, ulega kongestii. Nowoczesny tabor- flota szybkobieżnych tramwai wodnych- osiąga bardzo konkurencyjne prędkości handlowe, które w miastach często oznaczają że to tramwaj wodny jest paradoksalnie najszybszym środkiem transportu. Czas przejazdu w relacji do północnych dzielnic miasta mógłby wynieść np. 30- 25 minut.

Jak traktuje się- technicznie i teoretycznie- najszybszy środek transportu miejskiego we Wrocławiu? W tym mieście mieszkańców skazano na ofertę połączeń o charakterze turystycznym. Statki w okolicy są powolne, drogie, rzadko kursują. Zamiast nowoczesnej infrastruktury, wykorzystuje się turystyczne statki - idealne do celów turystycznych czy jako uzupełnienie podstawowej oferty, ale nieodpowiednie do popularnej komunikacji rozkładowej i komercyjnej.

Brisbane CityCats.jpg
Tramwaje wodne Citycat w Brisbane, cc wikimedia

Szansą dla Wrocławia jest:
- wprowadzenie tramwaju wodnego jako ważnego środka transportu w śródmieściu miasta jak i w relacjach miejskich i podmiejskich, oferta bezpłatna albo integracja taryfowa i rozkładowa, cykl kursowania nawet co 15 minut w relacjach do Politechniki, ZOO, północnych dzielnic miasta (schemat naszkicowany pobieżnie- w załączniku).
- wprowadzenie tramwaju wodnego jako podstawowego, bezpłatnego środka dowozu pasażerów do centrum z kierunku wschód, północ i południe i perspektywiczne przedłużenie "głównej linii" w północne rejony miasta.
- docelowo budowa szybkich podnośni lub śluz, równolegle do istniejących budowli zabytkowych, jeśli będzie to konieczne.

Linie przedwojenne:

Hala Targowa (Przystań przy Hali Targowej) – Śluza Piaskowa – Śluza Mieszczańska – Osobowice
Przystań Zwierzyniecka – Kanał Miejski – Osobowice
Hala Targowa – Bartoszowice – Przystań Wilhelmshafen.

Po zakończeniu II wojny światowej funkcjonowały następujące linie[1]:

Hala Targowa – Bartoszowice
Przystań Zwierzyniecka – Kanał Miejski – Osobowice
Most Pomorski – Osobowice.
 
opr. na podst. Google Maps, uż. do celów demonstracyjnych.


-wprowadzenie szybkobieżnej floty tramwai wodnych, przy czym prędkość handlowa (wraz z postojami) powinna osiągać 25- 40 km /h na całości trasy.

obecne tramwaje wodne to tzw. biała flota, statki turystyczne, a nie tramwaje wodne. cc wikimedia


Miasto Cardiff także opiera się na tramwajach wodnych, cc wikimedia

Użytkowany we Wrocławiu tabor ma bardzo niskie prędkości komunikacyjne, w komunikacji śródlądowej prędkości mogą osiągać ok. 93 - 110 km/h (typ fastcraft lub fast ferry) ale zależy to od użytej floty, ale też geometrii i jakości kanałów.
Czy władze Wrocławia planują jakieś zmiany w systemie wykorzystania tego środka transportu w regularnej komunikacji miejskiej? Ma on obecnie marginalny udział w przewozach miejskich, zagadkowo niskie prędkości komunikacyjne, i jest niezintegrowany taryfowo z komunikacją miejską. Kuruje sezonowo.
Jak sądzę, rzeka i wody w okolicy stwarzają dogodne warunki do wdrożenia sprawnej komunikacji w oparciu o system tramwai wodnych. Przypomnę, że są miasta, jak Wenecja, gdzie ta forma komunikacji zapewnia niemal całość potrzeb przewozowych, oraz jest wielką atrakcją turystyczną. Przy sprawnej organizacji, modernizacji i automatyzacji, śluzy na kanałach nie stanowią przeszkody w realizacji takich usług. Wystarczy średnia prędkość wraz z postojami rzędu 25- 40 km/h, by sieć tramwai wodnych zapełniła się podróżnymi- tramwaje wodne nie stoją w korkach lub na skrzyżowaniach. Czasy cumowania można skrócić do minimum.


Czy władze miasta zamierzają:
-wprowadzić siatkę połączeń miejskich, bezpłatnych?
- zwiększyć prędkość handlową (wraz z postojami) na sieci tramwajów wodnych do 25- 40 km/h? Pozwoli to na oparcie komunikacji miejskiej o tą obecnie raczej nieużywaną sieć transportową.


Tramwaj wodny typu City Cat cc wikimedia
Historia tramwajów wodnych we Wrocławiu
Tramwaje wodne

Tramwaj wodny we Wrocławiu – stosowany do lat 50. XX w. we Wrocławiu system komunikacji miejskiej oparty na tzw. tramwajach wodnych. Ten element komunikacji miejskiej stanowił jedynie uzupełnienie innych środków transportu. Były to małe statki wodne przeznaczone do regularnego przewozu pasażerów na wyznaczonych trasach i według ustalonego rozkładu jazdy. Użytkowane jednostki były statkami motorowymi, mieszczącymi maksymalnie od 50 do 60 osób[1].

Do przewozu pasażerów użytkowano między innymi następujące statki: Sommerstraum, Wintermärchen I, Wintermärchen II, Graf Hatzfold, Deutschland, Möwe. Ocalałe jednostki eksploatowano również po 1945 roku jako uzupełnienie odbudowywanej komunikacji miejskiej. Jednostki miały nadane nowe nazwy: 22 Lipca, 1 Maja, 15 Grudnia, Grunwald, Kinga (później Lenino – tylko w odniesieniu do tej jednostki wiadomo, że przed wojną był to Wintermärchen I pochodzący z 1877 roku)[1].

Przed wybuchem II wojny światowej eksploatowano takie jednostki na następujących trasach[1]:

  • Hala Targowa (Przystań przy Hali Targowej) – Śluza Piaskowa – Śluza Mieszczańska – Osobowice
  • Przystań Zwierzyniecka – Kanał Miejski – Osobowice
  • Hala Targowa – Bartoszowice – Przystań Wilhelmshafen.

Po zakończeniu II wojny światowej funkcjonowały następujące linie[1]:

  • Hala Targowa – Bartoszowice
  • Przystań Zwierzyniecka – Kanał Miejski – Osobowice
  • Most Pomorski – Osobowice.

W latach 50. XX wieku zlikwidowano regularne linie tramwajów wodnych, a statki te przez pewien czas eksploatowano jao statki wycieczkowe. Zostały następnie zastąpione statkami typu SP-150. W 1970 roku Towarzystwo Wrocławskie zbudowało statek Kaczuszka, który mógł zabrać na pokład do 50 pasażerów, z zamysłem reaktywacji tramwaju wodnego, lecz planów tych nie zrealizowano i jednostka była eksploatowana również jako statek wycieczkowy. Obecnie w mieście nie ma tego rodzaju komunikacji, a jedynie dostępna jest oferta wycieczkowa białej floty[1][2].

Kilka informacji o samym środku transportu:

Tramwaj wodny pojawił się w XIX wieku z chwilą upowszechnienia się napędu parowego na statkach. Nazwa jego pochodzi od tramwaju szynowego bardzo popularnego w tym samym wieku. Nie stanowił on dla niego konkurencji, a raczej był jego uzupełnieniem w dużych miastach, leżących nad rzekami z dużą liczbą kanałów.

Równie popularny był w dużych portach morskich np. Hamburg, gdzie do dzisiaj funkcjonują linie tramwajów wodnych oznaczone numerami. W Oslo tramwaje wodne wykorzystywane są latem do przewożenia turystów, natomiast zimą można dzięki nim dostać się z centrum miasta do wysp położonych na Oslofjordzie. Na Jeziorze Genewskim tramwaje wodne (fr. lokalnie: Mouettes Genevoises) obsługują cztery linie regularne pomiędzy pięcioma przystaniami na terenie Genewy, a korzystanie z nich odbywa się na podstawie biletów komunikacji miejskiej. Kursujące po rzece Menam tramwaje wodne (dzielące się na linie zwykłe, szybkie i ekspresowe) są ważnym elementem komunikacji miejskiej Bangkoku.
Lista miast opierających komunikację o tramwaje wodne i inne rozwiązania:

Autor: o
Etykiety:

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)